Conway's Game of Life

Gra w życie Conwaya, automat komórkowy wymyślony przez matematyka Johna Conwaya w 1970 roku, rozgrywa się na nieskończonej, dwuwymiarowej siatce. Każda komórka istnieje w jednym z dwóch stanów: żywa lub martwa. Gra toczy się przez pokolenia, a los każdej komórki zależy od ośmiu otaczających ją sąsiadów (sąsiadujących poziomo, pionowo i ukośnie).

Początkowy układ ogniw stanowi pierwszą generację. Kolejne pokolenia powstają w wyniku jednoczesnego zastosowania do każdej komórki następujących zasad:

• Przetrwanie: Żywa komórka pozostaje żywa, jeśli ma dwóch lub trzech żywych sąsiadów.
• Narodziny: Martwa komórka staje się żywa, jeśli ma dokładnie trzech żywych sąsiadów.

Zasady te, starannie wybrane spośród licznych odmian zbadanych przez Conwaya, zapewniają delikatną równowagę. Inne zestawy zasad często prowadzą do szybkiego wymierania populacji lub niekontrolowanej ekspansji. Wybrane zasady znajdują się jednak w pobliżu punktu krytycznego pomiędzy tymi skrajnościami, co skutkuje złożonymi i fascynującymi wzorami charakterystycznymi dla gry. Ta bliskość niestabilności często skutkuje najbardziej skomplikowanym i nieprzewidywalnym zachowaniem w systemach chaotycznych.