"New Oblivion: Remake -uiterlijk, Remaster -gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de geremasterde versie van Oblivion onthulde, was mijn opwinding voelbaar. De reis van 2006 door Tamriel, ooit bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en landschappen met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel. Na talloze HD -revisie te hebben gezien die vaak tekortschieten aan de verwachtingen - zoals de nauwelijks onderscheidbare Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered van hun originele Xbox 360 -versies - was ik sceptisch. Toch was het een openbaring getuige van de keizerlijke stad, een plaats die ik bijna twee decennia geleden verkende, nu weergegeven met het adembenemende detail van Unreal Engine 5 en Ray Tracing. De game is niet alleen visueel verbeterd; Het bevat ook belangrijke upgrades om te bestrijden, RPG -systemen en tal van andere details. Ik vroeg me aanvankelijk af of dit een "remake" moet worden genoemd in plaats van een "remaster".

Het blijkt dat ik niet de enige ben in dit sentiment. Veel fans, waaronder Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion, vinden dat de term "remaster" misschien niet volledig de omvang van de veranderingen vastlegt. Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, wordt het echter duidelijk dat Oblivion Remastered, ondanks zijn remake-achtige uiterlijk, de kerngameplay van het origineel behoudt en het markeert als een echte remaster.

De visuele transformatie van Oblivion is opmerkelijk omdat virtuo's elk actief zorgvuldig opnieuw hebben ontworpen. Dit betekent dat alles wat je op het scherm ziet - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen - gloednieuw is. De game voldoet nu aan moderne grafische normen met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem waardoor elke pijl- en wapenstaking een impactvol aanvoelen. Zelfs de NPC's, hoewel nog steeds de personages die je je uit 2006 herinnert, zijn nu opnieuw gemodelleerd, met als doel te voldoen aan de verwachtingen van 2025 in plaats van alleen een nostalgische ervaring te herscheppen. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.

De verbeteringen gaan verder dan visuals. Gevecht is verfijnd, waardoor zwaardspeler responsiever aanvoelt en minder als een ballon hanteren. De derde-persoonscamera bevat nu een functionele reticule, en elk menu, van het Quest Journal tot de minigames van Lockpicking en Persuasion, heeft een nieuwe interface gekregen. Het oorspronkelijke nivelleringssysteem, vaak bekritiseerd, is vervangen door een meer intuïtieve hybride van de vergetelheid en de benaderingen van Skyrim. Bovendien kunnen spelers nu sprinten, waardoor de algehele gameplay -ervaring wordt verbeterd. Met zulke uitgebreide upgrades is het gemakkelijk om je af te vragen of we in remake -territorium zijn.

Het onderscheid tussen remakes en remasters blijft echter troebel. De industriële normen voor deze voorwaarden zijn vaag, wat leidt tot gevarieerde interpretaties. Bijvoorbeeld, Rockstar's "Definitive Edition" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie alleen maar luxe texturen en verbetering van de verlichting, die nog steeds het blocky -gevoel van PlayStation 2 -games behouden. De Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, een remaster, heeft daarentegen volledig nieuwe activa en ziet er modern uit. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls Rebuild Games helemaal opnieuw, maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 en Final Fantasy 7 de gameplay en het verhaal aanzienlijk veranderen. Traditioneel werd een spel herbouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Maar deze definities evolueren, wat suggereert dat remasters het ontwerp van de originele game behouden met grafische upgrades, terwijl remakes een nieuwe kijk op het oorspronkelijke concept bieden.

Door deze definities toe te passen, is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks zijn nieuwe visuele activa en Unreal Engine 5 -verbeteringen, blijven de kerngameplay en structuur in de jaren 2000 geworteld. Bethesda benadrukte dat ze elk deel hebben opgewaardeerd zonder de essentie van de game te wijzigen, ervoor te zorgen dat het nog steeds als een product van zijn tijd voelt. Dit is duidelijk in de laadschermen, de eigenzinnige overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen, het NPC -gedrag en het gevechtssysteem, die allemaal hun oorspronkelijke charme en eigenaardigheden behouden, inclusief de bugs en glitches die fans over plezier herinneren.

Recente games zoals Obsidian's Avowed Showcase moderne vooruitgang in gevechten en verkenning, waarin wordt benadrukt hoe Oblivion geremasterd, hoewel indrukwekkend, een product van een eerder tijdperk blijft. Toch de magie van de wereld van Oblivion, zijn uitgebreide velden en zijn ambitieuze kenmerken zoals dynamische kabouteroorlogen en boeiende missies, schitteren nog steeds helder. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in het gaminglandschap van vandaag. Zijn dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp onthullen echter zijn leeftijd. Een remake zou deze elementen hebben gemoderniseerd, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden met verbeterde visuals.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne normen te voldoen. De 4K -restauraties van klassiekers zoals Jaws en The Godfather zien er ongelooflijk uit, maar zijn onmiskenbaar producten van hun tijd. Evenzo duwt Oblivion Remastered de visuele kwaliteit tot zijn grenzen, waardoor zijn "buitenkant" in een nieuwe motor wordt herschept, maar een product van de jaren 2000 in de kern blijft. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered is een bewijs van wat een remaster kan bereiken. Het zou de standaard moeten stellen voor andere AAA -remasters, in tegenstelling tot de legendarische editie van het Mass Effect of de controversiële Grand Theft Auto: The Trilogy. Er is niets cynisch aan Oblivion Remastered; Het is een liefdeswerk dat eruit ziet als een remake maar speelt als een remaster, ter ere van het origineel terwijl het voor het publiek van vandaag wordt verbeterd.