"Blades of Fire: First Look Preview"

Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik iets dat lijkt op Castlevania van de studio: Lords of Shadow Games, bijgewerkt met de moderne stijl van God of War . Een uur later had ik het gevoel dat ik een zielslike speelde, zij het waar alle statistieken waren gericht op wapens in plaats van een traditioneel RPG -karakterblad. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat beide observaties tegelijkertijd waar en onwaar waren: dit is een spel dat voortbouwt op een bekende grond, maar de unieke opstelling van geleende componenten en nieuwe ideeën resulteert in een frisse en intrigerende benadering van het actie-avontuurgenre.

Hoewel vuurbladen geen directe kloon van Sony Santa Monica's God of War geen oorlogskleding is, valt de eerste gelijkenis niet te ontkennen. Met zijn donkere fantasie-setting, zware gevechten en dichte camera van de derde persoon, deelt de game veel gemeen met de Norse Adventures van Kratos. De demo toonde me het verkennen van een kronkelende, met een schat beladen kaart naast een jonge metgezel die assisteerde bij het oplossen van puzzels. Samen zochten we een vrouw van de wildernis die in een huis woonde bovenop een gigantisch wezen. De game kan soms overdreven vertrouwd aanvoelen, vooral als je de vele elementen beschouwt die zijn geleend uit de bibliotheek van FromSoftware, zoals aambeeldvormige checkpoints die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden bij rust vullen.

De wereld van de game straalt een afzonderlijke fantasie-sfeer uit de jaren 80 uit, waar personages als Conan the Barbarian precies in zijn gespierde soldaten zouden passen, en eigenzinnige orang-oetanachtige vijanden die op bamboe pogo-sticks stuiteren, lijken niet misplaatst in het labyrint van Jim Henson. Het verhaal draagt ​​ook een retro -gevoel - een slechte koningin is staal in steen geworden, en het is aan jou, Aran de Lira, een smid -halfgod, om haar te verslaan en het metaal van de wereld te herstellen. Ondanks deze nostalgische charmes heb ik twijfels over het verhaal, de personages en het schrijven in de loop van de tijd; Het voelt overdreven generiek en doet denken aan veel vergeten Xbox 360 ERA -verhalen.

Vuurbladen schijnt het meest fel in zijn mechanica. Het gevechtssysteem is geworteld in directionele aanvallen, met behulp van elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -pad, tikken op driehoek richt zich op het hoofd, Cross streeft naar de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Door de houding van een vijand zorgvuldig te observeren, kunt u hun verdediging doorbreken. Een soldaat die hun gezicht beschermt, kan bijvoorbeeld worden verslagen door laag te richten op de darm, wat resulteert in bevredigende viscerale effecten met bloedpaden die uit wonden barsten.

Het gevechtssysteem blinkt echt uit op bepaalde momenten. De eerste grote baas in de demo, een kwijlende trol, had een secundaire gezondheidsbalk die pas kon worden uitgeput na het uiteenvallen van het beest. De verwijderde ledemaat wordt bepaald door uw aanvalshoek, zodat u zijn linkerarm strategisch kunt losmaken om het te ontwapenen. Nog opvallender, je kunt het hele gezicht van de trol verbreken, verblinden en kwetsbaar worden totdat het zijn ogen heeft.

Je wapens vereisen aanzienlijke aandacht in vuurbladen . Snelle wapens saai met gebruik, waardoor elke opeenvolgende staking iets minder schade aanricht. Om hun effectiviteit te behouden, moet u een slijpsteen gebruiken of van houdingen wisselen, omdat de rand en de punt onafhankelijk slijten. Net als Monster Hunter moet je ruimte creëren om je zwaard halfgevecht te scherpen. Elk wapen heeft echter een duurzaamheidsmeter die uitput, ongeacht het onderhoud, waardoor reparaties nodig zijn bij aambeeldcontrolepunten of ze smelt om opnieuw te maken.

Bladen van vuurschermen

9 afbeeldingen

De smidse is ongetwijfeld de meest innovatieve functie van Blades of Fire . In plaats van nieuwe wapens te vinden, maak je ze helemaal opnieuw. Het proces begint met het selecteren van een basiswapensjabloon, die Aran schetst op een schoolbord. Van daaruit kunt u verschillende aspecten aanpassen, zoals het aanpassen van de lengte van de paal van een speer of de vorm van zijn speerpunt, die de statistieken van het wapen beïnvloedt. Verschillende materialen hebben invloed op gewicht en het uithoudingsvermogen, waardoor je een echt gevoel van knutselen krijgt.

Het knutselproces eindigt niet met ontwerp. Je moet dan fysiek het metaal op een aambeeld hameren door een ingewikkelde minigame, de lengte, kracht en hoek van elke staking regelen om een ​​gebogen lijn op het scherm te matchen. Het overwerken van het staal resulteert in een zwakker wapen, dus het doel is om de gewenste vorm te bereiken met zo min mogelijk stakingen. Uw prestaties verdienen een sterrenclassificatie en bepaalt hoeveel reparaties uw wapen kunnen weerstaan ​​voordat u permanent brak.

Hoewel het Forge -concept boeiend is en een vaardigheidselement voor het knutselen introduceert, voelde de minigame zelf na verschillende sessies frustrerend stompe. De verbinding tussen de geslagen gebieden en de resulterende vorm van het metaal was onduidelijk. Hopelijk worden verbeteringen of een betere tutorial geïmplementeerd vóór de start om deze intrigerende functie te verbeteren.

De visie van MercurySteam voor de smidse reikt verder dan de reikwijdte van de demo. Ze streven ernaar dat spelers diepe gehechtheden vormen aan hun vervaardigde wapens, waardoor ze worden gedragen tijdens een reis die "niet minder dan 60-70 uur" uitstrekt. Terwijl je verkent en nieuwe metalen vindt, kun je je wapens opnieuw ontstaan ​​om hun eigenschappen te verbeteren, waardoor ze geschikt blijven voor nieuwe uitdagingen. Het doodssysteem versterkt deze band; Bij de nederlaag laat je je wapen vallen en zonder respawnen zonder, maar het blijft in de wereld en daagt je uit om het te herstellen. Ik wil graag zien hoe dit zich afspeelt over de hele campagne en of het teruggaan van je kunt je opnieuw maken en opnieuw verbinden met wapens van uren eerder.

Het is geen verrassing dat MercurySteam meerdere ideeën heeft opgenomen van Dark Souls en zijn broers en zussen, gegeven van de impact van Software op actiegames. Fire Blades van Fire dient echter ook als een spirituele opvolger van Blade of Darkness , een spel begin 2000 ontwikkeld door de oprichters van Mercurysteam en beschouwd als een voorloper van de Souls -serie. In veel opzichten gaan de ontwikkelaars verder waar ze zijn gebleven, waardoor de vooruitgang door andere studio's werd geïntegreerd tijdens hun tijd weg van het genre.

Tijdens mijn playthrough voelde ik de invloed van de inspiratie van Mercurysteam - de brutale gevecht van Blade of Darkness , de innovaties van Fromsoft en het World Design of God of War . Toch definiëren deze invloeden geen vuurbladen . In plaats daarvan worden ze opnieuw geïnterpreteerd als onderdeel van een breder canvas van ideeën, waardoor een uniek recept wordt gecreëerd dat het spel afstemt van de voor de hand liggende toetsstenen.

Ik heb wat bedenkingen bij de redelijk generieke donkere fantasie-setting van de game en het vermogen om een ​​60-uurs avontuur te behouden, vooral nadat ik binnen drie uur meerdere keren meerdere keren voor dezelfde poortwachting miniboss had geconfronteerd. De diepe relatie tussen je vervalste messen en de vijanden waarmee je wordt geconfronteerd, heeft me echter grondig geïntrigeerd. In een tijdperk waarin complexe en stompe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream hits zijn geworden, heeft Blades of Fire het potentieel om iets fascinerends te bieden voor de gaminggemeenschap.